تمبر علی دایی چه زود باطل شد

طی دو دهه گذشته آسمان فوتبال ایران با درخشیدن فوتبالیستی نام آور درخشان شد.
باید حدث زده باشید که می خواهد درباره چه کسی صحبت کنم. بله، علی دایی سرمربی برکنار شده تیم ملی فوتبال کشورمان.
قبل از آنکه صحبت را ادامه دهم، بیایید نگاهی کوتاه به کارنامه ورزشی او بیندازیم.

149 بازی ملی ،
109 گل ملی ،
13 سال عضو تیم ملی ،
8 سال کاپیتان تیم ملی ،
بهترین گل زن تاریخ فوتبال جهان ،
آقای گل جهان در سالهای 1996 با 22 گل و 2005 با 17 گل(تنها فوتبالیستی که دو بار آقای گل جهان شد) ،
رکورد دار بیشترین بازی ملی در ایران ،
بهترین بازیکن آسیا در سالهای 1994 و 1999 ،
مقام سوم آسیا در سالهای 1996 و 2005 میلادی ،
دو بار حضور در جام جهانی در سالهای 1998 فرانسه و 2006 آلمان ،
پاس گل به خداداد عزیزی در بازی فراموش نشدنی ایران-استرالیا در مقدماتی جام جهانی 1998 فرانسه و مهدی مهدوی کیا در بازی ایران-آمریکا در جام جهانی 1998 فرانسه که پاس گل به مهدوی کیا بعنوان پاس گل قرن بیستم انتخاب شد ،
اهدا کننده جایزه بهترین بازیکن فوتسال جهان در اجلاس سالانه فیفا در سال 2005 ،
چاپ و انتشار تمبر یادبود علی دایی بعنوان آقای گل فوتبال ملی جهان در زوریخ به پیشنهاد فیفا ،
مقام دوم لیگ قهرمانان اروپا بهمراه تیم بایرن مونیخ آلمان در سال 1999 ،
اولین گلزن آسیایی لیگ قهرمانان اروپا .

اینها کلکسیون افتخارات بازیکنی است که در آسمان ورزش ایران خوش درخشید ولی بعد از اتمام دوران بازیگری ستاره اقبالش به سرعت فرو افتاد.
من زیاد اهل فوتبال نیستم ولی وقتی می بینم افتخار ملی کشورم، چنین ضایع می شود و کار به جایی می رسد که هواداران سابق هم فریاد برکناری سر می دهند، دلخور می شوم علی دایی اگر کمی تامل و خویشتنداری می کرد می توانست بعد از چند وقت، به صورت طبیعی و نه استفاده از لابی با بالایی ها، به مقام سرمربی گری تیم ملی برسد.
ولی نکته دیگری که باید بدان توجه کنیم آن است که چرا مسئولان ورزشی کشور، افتخار فوتبال ایران را چنین هزینه کردند؟ تا کی باید با بی تدبیری، افتخارات ملی کشور را (چه ورزشی و چه غیر ورزشی) برای مقاصد کوتاه مدت هزینه کنیم؟
مسئولان بدانند که باید در امر انتصاب مفاخر ملی در مناصب حساس احتیاط و تدبیر بیشتری به خرج دهند تا شاهد اینگونه اتفاقات نباشیم.
و متاسفانه، تمبر علی دایی، با افتخاراتی که در بالا آورده شد، زودتر از معمول باطل شد. افسوس!

موج نو